Zero-waste challenge
Mijn zusje vertelde me onlangs dat ze in de supermarkt aan het winkelen was met mij in het achterhoofd en dat ze daardoor bij alles dacht: “oei, dit kan ik niet kopen want dit is niet vegan, of dit is té verpakt, of dit is té ongezond..” en dat ze uiteindelijk met bijna lege handen terug buiten stond. Ik ben het ondertussen al gewend dat ik tijdens het winkelen de meeste gangen kan overslaan. Maar toch kan ik nog steeds af en toe echt sip worden als ik weeral in een reuzewinkel sta te zoeken naar ecologische producten. Soms, als ik in een radicale bui ben, voelt winkelen aan als zoeken naar een speld in een hooiberg. Biowortels die driedubbel omwikkeld zijn in plasticfolie, appels uit nieuw-zeeland, veggieburgers met kippeneiwit, diepvriezers vol roomijs en bitterballen, charcuterrie-afdelingen met een groter percentage aan smaakversterkers en E-nummers dan vlees, vlees dat trouwens absurd laag geprijsd staat, 50 tinten onnatuurlijke douchegel (al te vaak mét microbeads), mensen die aan de kassa schaamteloos alles in plastieken zakjes steken,… Kortom: een heleboel dingen waar ik niet meteen vrolijk van word.
Lange tijd heb ik gedacht dat de oplossing voor dit alles bij de supermarkt lag en koesterde ik de hoop dat zij hun rekken anders zouden vullen. En natuurlijk zou het nog steeds goed zijn moesten ze dit ooit doen. Maar in tussentijd heb ik besloten om eerst even in eigen boezem te kijken. Want hoewel ik me vaak erger, toch vul ik keer op keer mijn karretje met in plastiek verpakte spinazie, vliegtuigmango’s en grote pakken pampers. Comfort, gewoonte en budgettaire overwegingen blijken uiteindelijk dus toch heel vaak de bovenhand te hebben.
Maar nu dus even niet. Want ik heb besloten om al mijn excuses een maand lang in de kast te stoppen en 30 dagen lang mijn best te doen om zo verpakkingsloos mogelijk door het leven te gaan. Om mijn koopgedrag even te resetten. Om voor eens en voor altijd te bekijken hoe moeilijk het is om geen bergen afval te kweken. Om de weg naar de lokale, eerlijke producten beter te vinden. In de hoop dat deze goede gewoontes daarna ook blijven hangen.
Mijn spelregels? Een maand lang zo veel mogelijk restafval vermijden. Wegwerp en plastiek is uit den boze. Glas, papier, karton en pmd mag dan weer wel. Voor pampers maak ik, al mijn goede voornemens ten spijt, ook nog even een uitzondering. De creche is namelijk niet echt enthousiast om mee aan de slag te gaan met de uitwasbare luiers en tot nu toe zijn onze huiselijke pogingen ook nog niet echt zo’n reuze succes (al heeft Nala er nu ik dit schrijf wel eentje aan, tweedehands gekocht op de koop toe!).
Mijn tactiek? Met de linnen draagtasjes onder de arm naar de boerenmarkt, de bakker, de verpakkingsloze Robuust, boeren & buren of de bulkafdeling van de biowinkel. En voor de rest héél veel zelf in de keuken staan, denk ik. Granola’s, koekjes, sauzen, hummus van geweekte kikkererwten, en misschien zelfs eindelijk eens beginnen met zelf notenmelk te maken voor onze ochtendlijke havermout…
De komende 4 weken kan je hier het verslag lezen van hoe ik het er van af breng.
Al is het maar als extra motivatie voor mezelf om er nu eindelijk eens écht werk van te maken.
Want zeg nu zelf: een tafel vol verse groenten en fruit is toch leuker dan een tafel vol plastieke pakjes en zakjes. 🙂
Alle tips welkom!