Drie weken geleden werd ik mama van een prachtige dochter, Nala Elise. Zaterdagavond 9juli zijn mijn weeën rond 21uur zachtjes gestart maar het is uiteindelijk een zondagskindje geworden. De bevalling verliep erg vlotjes. Om half 1 waren we in het ziekenhuis en om 2u45 is ze in bad geboren. Alles is op een natuurlijke manier zonder verdoving gelukt. Nog nooit zo veel pijn gehad. Maar het was het allemaal meer dan waard.
Eerst dacht ik dat ik haar thuis ter wereld wou brengen maar uiteindelijk hebben we voor een poliklinische bevalling gekozen. Op die manier waren we wel in de ‘veilige’ omgeving van het ziekenhuis voor het geval dat er toch iets mis zou lopen, maar konden we achteraf ook erg snel naar huis. In ons geval zijn we maar 12uur in het ziekenhuis gebleven. Nala was er om kwart voor drie ‘s nachts, daarna hebben we met ons drietjes een beetje bekomen van de bevalling en na een korte controle door de kinderarts waren we zondag middag al weer gezellig thuis. Eenmaal thuis werden we gelukkig goed opgevolgd door een vroedvrouw die de eerste week dagelijks even langs kwam om te checken of alles goed ging. Zij woog onze kleine Nala en kon al onze beginnersvragen beantwoorden zoals ‘hoe moet je zo ‘n draagdoek aandoen?’ tot ‘hoe warm moet je zo’n pasgeboren baby’tje nu eigenlijk aankleden?’ 😉
Tot nu toe gaat alles bijzonder goed. We hadden het niet beter kunnen wensen. Ook de borstvoeding gaat vlotter dan gehoopt. Al is het wel soms pittig om 24op24 om de twee a drie uur haar honger te moeten stillen. Ook ‘s nachts. Middagdutjes zijn plots héél erg aantrekkelijk geworden. Bij de geboorte was ze redelijk klein en fijn (waarover je mij niet hoort klagen, ik vond het zo al groot genoeg om er uit te krijgen). Ze woog 2kg800 en was 48cm. Maar ondertussen weegt ze al meer dan 4 kilo en is ze al enkele centimeters gegroeid. Vanaf de derde dag kwam ze al een kleine 100 gram per dag bij, dus ze groeit als een bamboe-stengel. 🙂
Ons meisje houdt erg veel van knuffelen en aandacht. (De appel valt niet ver van de boom.) Zolang ze maar niet te lang alleen in haar wiegje moet liggen, huilt ze zo goed als nooit. Daarom laten we haar tot nu toe nog lekker warm bij ons in bed slapen. Zo moet ik niet opstaan om melk te geven en kunnen we haar extra veel knuffelen. Want volgens wetenschappelijke onderzoeken is er niets zo goed als huid-op-huid contact en lichaamswarmte om de band tussen baby en ouders te versterken, en daarnaast heeft dit fysiek contact positieve effecten op de ontwikkeling van de hersenen en het hormoonstelsel. Baby’s die gemiddeld 10 uur lichaamscontact per dag hebben, huilen 50% minder dan baby’s die 8 1/2 uur lichaamscontact hebben. Kortom: ons kleintje wordt niet vaak alleen gelaten 😉
3 Comments
Proficiat Elisabeth! Wat een prachtig meisje <3
Tis een schoontje 🙂
Dankjewel!
Ik betrap mezelf er soms op dat ik er nog steeds urenlang naar kan zitten kijken 😉